Ringer Lactate, roztwór do infuzji, 500 ml

Ringer Lactate, roztwór do infuzji, 1 worek po 500 ml to lek zawierający substancje czynne:
- sodu chlorek;
- potasu chlorek;
- wapnia chlorek dwuwodny;
- sodu mleczan.

Jak działa Ringer Lactate?

Sód, potas, wapń, chlorek i mleczan są substancjami chemicznym (elektrolitami) znajdującymi się we krwi.

Lek Ringer Lactate jest stosowany:
- w leczeniu utraty płynów i substancji chemicznych (np. na skutek silnego pocenia się, zaburzeń czynności nerek);
- w przypadku zbyt małej objętości krwi w naczyniach (hipowolemii) lub zbyt niskiego ciśnienia krwi (niedociśnienia);
- w kwasicy metabolicznej (gdy krew staje się zbyt zakwaszona).

Jakie są przeciwwskazania do stosowania Ringer Lactate?

NIE wolno stosować leku jeśli u pacjenta występuje którykolwiek z następujących stanów:
- noworodek (poniżej 28 dnia) otrzymujący ceftriakson (antybiotyk);
- uczulenie na sodu mleczan lub którykolwiek z pozostałych składników leku;
- nadmierne gromadzenie się płynów w przestrzeniach okołokomórkowych (nadmierne nawodnienie pozakomórkowe);
- większa niż prawidłowa objętość krwi w naczyniach krwionośnych (hiperwolemia);
- ciężka niewydolność nerek (kiedy czynność nerek jest nieprawidłowa i pacjent wymaga dializy);
- niewyrównana niewydolność serca. Jest to niewydolność serca, która nie jest odpowiednio leczona i powoduje takie objawy jak:
- płytki oddech;
- obrzęk wokół kostek.
- stężenie potasu we krwi powyżej normy (hiperkaliemia);
- stężenie wapnia we krwi powyżej normy (hiperkalcemia);
- zaburzenie polegające na nadmiernej zasadowości krwi (alkaloza metaboliczna);
- choroba wątroby powodująca gromadzenie się płynu w jamie brzusznej (marskość wątroby z wodobrzuszem);
- zbyt duże zakwaszenie krwi, stanowiące zagrożenie życia (ciężka kwasica metaboliczna);
- pewien typ kwasicy metabolicznej (kwasica mleczanowa);
- ciężka choroba wątroby (gdy czynność wątroby nie jest prawidłowa i wymaga bardzo intensywnego leczenia);
- osłabiony metabolizm mleczanów (występujący w ciężkiej chorobie wątroby, ponieważ mleczan jest usuwany z organizmu przez wątrobę);
- w przypadku stosowania glikozydów nasercowych (leki kardiotoniczne), stosowanych w leczeniu niewydolności serca, takich jak preparaty naparstnicy lub digoksyna.

Przed rozpoczęciem przyjmowania leku należy zwrócić się do lekarza lub pielęgniarki, jeżeli występują obecnie lub występowały w przeszłości następujące sytuacje lub stany kliniczne:
- przyjmowanie ceftriaksonu (antybiotyk);
- niewydolność serca;
- niewydolność oddechowa (choroba płuc) (w wymienionych wyżej przypadkach może zajść konieczność szczególnej obserwacji pacjenta);
- osłabiona czynność nerek;
- wyższy niż prawidłowy poziom chlorków we krwi (hiperchloremia);
- zwiększone ciśnienie krwi (nadciśnienie);
- gromadzenie się płynów pod skórą, wpływające na wszystkie części ciała (obrzęk uogólniony);
- gromadzenie się płynów pod skórą, zwłaszcza wokół kostek (obrzęk obwodowy);
- gromadzenie się płynów w płucach (obrzęk płuc);
- zwiększone ciśnienie krwi w ciąży (stan przedrzucawkowy);
- choroba powodująca duże stężenia hormonu zwanego aldosteronem (aldosteronizm);
- wyższe niż prawidłowe stężenie sodu we krwi (hipernatremia) lub wszelkie inne stany związane z
zatrzymaniem sodu (gdy organizm zatrzymuje zbyt duże ilości sodu) takie jak leczenie steroidami;
- wszelkie rodzaje chorób serca;
- jakiekolwiek stany, w których u pacjenta występuje zwiększone prawdopodobieństwo wystąpienia zwiększonego stężenia potasu we krwi (hiperkaliemia), takie jak:

• niewydolność nerek;
• niewydolność kory nadnerczy (ta choroba nadnerczy obejmuje hormony kontrolujące stężenie substancji chemicznych w organizmie);
• ostre odwodnienie (utrata wody z organizmu np. na skutek wymiotów lub biegunki);
• rozległe uszkodzenia tkanek (np. po ciężkich oparzeniach).

Konieczne jest ścisłe monitorowanie stężenia potasu we krwi.

- choroby związane ze zwiększonymi stężeniami witaminy D (np. sarkoidoza, choroba skóry i
narządów wewnętrznych);
- kamienie nerkowe;
- osłabiona czynność wątroby;
- cukrzyca;
- stan mogący wywołać wysokie stężenia wazopresyny, hormonu regulującego ilość płynu w
organizmie. Zbyt wysokie stężenie wazopresyny w organizmie może być spowodowane, na
przykład:

• nagłą i poważną chorobą;
• bólem;
• operacją;
• zakażeniem, oparzeniami lub chorobą mózgu;
• chorobami związanymi z sercem, wątrobą, nerkami lub ośrodkowym układem nerwowym;
• przyjmowaniem pewnych leków;

Może to zwiększać ryzyko niskiego stężenia sodu we krwi i powodować ból głowy, nudności,
drgawki, ospałość, śpiączkę, obrzęk mózgu i śmierć. Obrzęk mózgu zwiększa ryzyko śmierci i
uszkodzenia mózgu. Pacjenci z wyższym ryzykiem wystąpienia obrzęku mózgu to:
- dzieci
- kobiety (szczególnie w wieku rozrodczym)
- pacjenci z problemami z poziomem płynu mózgowego, na przykład z powodu zapalenia
opon mózgowo-rdzeniowych, krwawienia wewnątrzczaszkowego lub uszkodzenia mózgu.

U pacjentów otrzymujących infuzję tego leku zostanie wykonane badanie krwi i moczu, a lekarz
skontroluje także:
- ilość płynów w organizmie;
- stężenie takich substancji chemicznych jak sód i potas we krwi (elektrolity osocza);
- kwasowość krwi i moczu (równowaga kwasowo-zasadowa).

Mimo, iż lek zawiera potas, jego ilość nie jest wystarczająca, żeby leczyć bardzo małe stężenia potasu w osoczu (ciężki niedobór potasu).

Wapnia chlorek może być szkodliwy, jeśli zostanie wstrzyknięty do tkanek ciała. Dlatego produktu nie wolno wstrzykiwać do mięśni (wstrzyknięcie domięśniowe). Ponadto lekarz dołoży wszelkich starań, by uniknąć wydostania się roztworu do tkanek otaczających żyłę.

Lek nie może być podawany przez tę samą igłę używaną do transfuzji krwi. Może to spowodować uszkodzenie czerwonych krwinek lub ich zlepianie się.

Ponieważ lek zawiera mleczan (substancję występującą w organizmie), może powodować zbyt dużą zasadowość krwi (alkalozę metaboliczną).

Należy zachować szczególną ostrożność podając lek dzieciom w wieku poniżej 6 miesięcy.
Lekarz weźmie pod uwagę, czy u pacjenta stosowane jest żywienie pozajelitowe (odżywianie
podawane za pomocą infuzji do żyły). W przypadku podawania leku  przez długi czas pacjent będzie otrzymywał substancje odżywcze z dodatkowego źródła.

Należy powiedzieć lekarzowi lub pielęgniarce o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.

Z czym nie łączyć Ringer Lactate?

Jest szczególnie ważne, by poinformować lekarza o stosowaniu:
- ceftriaksonu (antybiotyk), który nie powinien być podawany przez tę samą linię do infuzji, bez dokładnego przepłukania linii;
- glikozydów nasercowych (leków kardiotonicznych), takich jak preparaty naparstnicy lub digoksyna, stosowanych w leczeniu niewydolności serca; nie wolno ich stosować łącznie z lekiem Ringer Lactate. Działanie tych leków może być spotęgowane przez wapń. Może to prowadzić do zagrażających życiu zmian w rytmie serca.
- kortykosteroidów (leków przeciwzapalnych)
Te leki mogą być przyczyną gromadzenia się sodu i wody w organizmie, powodując:
- puchnięcie tkanek na skutek gromadzenia się płynu pod skórą (obrzęk);
- zwiększone ciśnienie krwi (nadciśnienie).

Poniżej wymienione leki mogą zwiększać stężenie potasu we krwi. Działanie to może stanowić zagrożenie dla życia pacjenta. Zwiększenie stężenia potasu we krwi jest bardziej prawdopodobne u pacjentów z chorobami nerek.
- diuretyki oszczędzające potas (pewne leki moczopędne, np. amiloryd, spironolakton, triamteren) (Należy pamiętać, że leki te mogą wchodzić w skład złożonych produktów leczniczych);
- inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE) (stosowane w leczeniu zwiększonego ciśnienia krwi);
- antagoniści receptora angiotensyny II (stosowane w leczeniu zwiększonego ciśnienia krwi);
- takrolimus (stosowany w zapobieganiu odrzucenia przeszczepu oraz w leczeniu niektórych chorób skóry);
- cyklosporyna (stosowana w zapobieganiu odrzucenia przeszczepu).

Niektóre leki mogą wpływać na stężenie hormonu wazopresyny. Obejmują one:
- leki przeciwcukrzycowe (chlorpropamid)
- leki na cholesterol (klofibrat)
- niektóre leki przeciwnowotworowe (winkrystyna, ifosfamid, cyklofosfamid)
- selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (stosowane w leczeniu depresji)
- leki przeciwpsychotyczne
- opioidy stosowane do łagodzenia silnego bólu
- leki przeciwbólowe i (lub) przeciwzapalne (znane również jako NLPZ)
- leki naśladujące lub wzmacniające działanie wazopresyny, takie jak desmopresyna (stosowana w leczeniu zwiększonego pragnienia i ilości oddawanego moczu), terlipresyna (stosowana w leczeniu krwawienia z przełyku) oraz oksytocyna (stosowana do wywoływania porodu)
- leki przeciwpadaczkowe (karbamazepina i okskarbamazepina)
- diuretyki (środki moczopędne).

Inne leki, które mogą wpływać na działanie leku Ringer Lactate lub same podlegać jego wpływowi to:
- diuretyki tiazydowe takie jak hydrochlorotiazyd lub chlortalidon;
- witamina D;
- bisfosfoniany (stosowane w leczeniu chorób kości, np. osteoporozy);
- fluorek (stosowany do wzmacniania zębów i kości);
- fluorochinolony (rodzaj antybiotyków, w tym cyprofloksacyna, norfloksacyna, ofloksacyna);
- tetracykliny (rodzaj antybiotyków, w tym tetracyklina);
- leki na bazie kwasu, w tym:
- salicylany stosowane w leczeniu stanów zapalnych (aspiryna);
- barbiturany (tabletki nasenne);
- lit (stosowany w leczeniu chorób psychicznych).
- leki alkaliczne (zasadowe), w tym:
- sympatykomimetyki (leki stymulujące takie jak efedryna i pseudoefedryna, składniki preparatów przeciwkaszlowych i przeciwprzeziębieniowych);
- inne leki stymulujące (np. deksamfetamina, fenfluramina).

W ciąży i w okresie karmienia piersią lub gdy istnieje podejrzenie, że kobieta jest w ciąży, lub gdy planuje ciążę, przed zastosowaniem tego leku należy poradzić się lekarza lub pielęgniarki.

Lek Ringer Lactate można bezpiecznie stosować w ciąży lub w okresie karmienia piersią.

Lekarz będzie monitorował stężenia substancji chemicznych we krwi i ilość płynów w organizmie.

Wapń może przeniknąć do organizmu nienarodzonego dziecka przez łożysko, a po urodzeniu z mlekiem matki.
Jeśli jednak konieczne jest dodanie innego leku do roztworu do infuzji podczas ciąży lub w okresie karmienia piersią, należy:
- skonsultować się z lekarzem;
- przeczytać Ulotkę dołączoną do opakowania leku, który ma być dodany.

Jak stosować Ringer Lactate?

Lek Ringer Lactate jest podawany przez lekarza lub pielęgniarkę. Lekarz zdecyduje, jaką dawkę leku zastosować i kiedy podać lek. Zależy to od wieku, masy ciała pacjenta, stanu oraz przyczyny leczenia. Ilość podanego leku może również zależeć od innych leków stosowanych przez pacjenta.

NIE należy stosować leku Ringer Lactate, jeśli w roztworze znajdują się widoczne cząstki lub jeśli opakowanie jest w jakikolwiek sposób uszkodzone.

Roztwór do infuzji Ringer Lactate podaje się zazwyczaj przez plastikową rurkę podłączoną do igły umieszczonej w żyle. Zazwyczaj roztwór ten podaje się poprzez żyłę w ramieniu. Jednakże lekarz może zastosować inny sposób podania leku pacjentowi.
Przed i podczas infuzji lekarz będzie kontrolował:
- ilość płynów w organizmie;
- kwasowość krwi i moczu;
- stężenie elektrolitów w organizmie (szczególnie sodu, u pacjentów z wysokim stężeniem hormonu wazopresyny lub przyjmujących inne leki, które zwiększają efekt działania wazopresyny).

Należy usunąć wszelkie niezużyte pozostałości roztworu. Częściowo zużytych worków z roztworem do infuzji Ringer Lactate NIE WOLNO podłączać ponownie.

Czy Ringer Lactate ma skutki uboczne?

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Jeżeli u pacjenta wystąpią którekolwiek z poniżej wymienionych objawów należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub pielęgniarką. Mogą to być objawy bardzo ciężkiej lub nawet skutkującej śmiercią reakcji nadwrażliwości (alergii), nazywanej szokiem anafilaktycznym:
- pokrzywka, która może występować miejscowo lub dotyczyć całego ciała;
- wysypka skórna;
- zaczerwienienie skóry (rumień);
- swędzenie (świąd);
- obrzęk skóry (obrzęk naczynioruchowy);
- kaszel;
- zwężenie dróg oddechowych utrudniające oddychanie (skurcz oskrzeli);
- przyspieszone bicie serca (tachykardia);
- spowolnione bicie serca (bradykardia);
- spadek ciśnienia krwi;
- uczucie dyskomfortu lub ból w klatce piersiowej;
- niepokój;
- ucisk w klatce piersiowej (utrudniający oddychanie);
- płytki oddech (duszność);
- nagłe zaczerwienienie twarzy;
- podrażnienie gardła;
- mrowienie i drętwienie (parestezje);
- zmniejszenie czucia w ustach (niedoczulica jamy ustnej);
- zaburzenia smaku;
- gorączka;
- nudności;
- ból głowy.
Wyższe niż prawidłowe stężenie potasu we krwi (hiperkaliemia).
Niskie stężenie sodu we krwi, które może być związane z leczeniem szpitalnym (hiponatremia szpitalna) i związane z tym zaburzenia neurologiczne (ostra encefalopatia hiponatremiczna). Hiponatremia może prowadzić do nieodwracalnego uszkodzenia mózgu i śmierci w wyniku obrzęku/opuchlizny mózgu.
Reakcje spowodowane techniką podania leku objawiające się przez jeden lub więcej następujących objawów:
- miejscowy ból lub reakcja zaczerwienia lub opuchnięcia w miejscu podania;
- podrażnienie i zapalenie żyły, do której podawany jest roztwór (zapalenie żyły). Może to powodować zaczerwienienie, ból lub pieczenie i swędzenie wzdłuż żyły, do której podawany jest roztwór;
- wysypka lub swędzenie (świąd) w miejscu podania.
Inne działania niepożądane pochodzące od podobnych leków (inne roztwory zawierające mleczan sodu) obejmują:
- inne objawy nadwrażliwości/reakcji związanych z infuzją: niedrożność nosa (przekrwienie nosa), kichanie, obrzęk gardła utrudniający oddychanie (obrzęk krtani zwany także obrzękiem Quinckego), obrzęk skóry (obrzęk naczynioruchowy);
- zmiany w stężeniu substancji chemicznych we krwi (zaburzenia elektrolitowe);
- zwiększoną objętość krwi w naczyniach (hiperwolemia);
- lęk napadowy;
- inne reakcje związane z techniką podawania: zakażenie w miejscu podania, wyciek roztworu do przestrzeni okołonaczyniowej (wynaczynienie). Może to uszkodzić tkanki i prowadzić do tworzenia się blizn.
Jeżeli do podawanego dożylnie roztworu do wlewów zostanie dodany inny lek, może on również powodować działania niepożądane. Będą one zależały od leku, który został dodany. Należy przeczytać ulotkę dołączoną do dodawanego leku, w celu zapoznania się z możliwymi działaniami niepożądanymi.

Substancjami czynnymi są:
- sodu chlorek: 6,00 g na litr
- potasu chlorek: 0,40 g na litr
- wapnia chlorek dwuwodny: 0,27 g na litr
- sodu mleczan: 3,20 g na litr
Jedyną substancją pomocniczą jest woda do wstrzykiwań.

Baxter SA
Boulevard René Branquart, 80
7860 Lessines
Belgia