Przodozgryz - przyczyny
Przodozgryz bardzo często dziedziczony jest po rodzicach lub dziadkach. Na najpoważniejszą odmianę przodozgryzu, a mianowicie progenię, cierpieli członkowie rodziny Habsburgów, dynastii rządzącej w Europie od XIII do XVIII wieku. Przez to, że umacniali oni swoje wpływy przez polityczne małżeństwa i byli skoligowani praktycznie z każdym innym rodem rządzącym w krajach europejskich, dziedziczność progenii widoczna jest w wielu rodach królewskich, w tym również i w polskich. Nadmiernie wysunięta i rozwinięta żuchwa i dolna warga to znak rozpoznawczy Habsburgów. Dlatego bardzo mocno rozwinięta broda popularne określana jest jako broda Habsburgów.
Jeżeli mówimy o dziedziczności to przodozgryzy często występują w takich zespołach genetycznych jak: zespół Downa, zespół Crouzona, zespół Aperta czy ahondroplazja.
Sprawdź też, co jeść, aby mieć zdrowe i mocne zęby.

Przodozgryz - leczenie
Jako, że przodozgryzy są dość charakterystyczne, rodzice łatwo i szybko orientują się, że ich dziecko wymaga leczenia ortodontycznego. Kiedy więc najlepiej je rozpocząć? Z ortodontycznego punktu widzenia najlepiej zacząć terapię jak najwcześniej, jeszcze przed okresem dojrzewania. Pierwszy etap leczenia może być wprowadzany nawet u dzieci, które mają tylko zęby mleczne, a więc około 3 4. roku życia. Warunkiem jest oczywiście gotowość do współpracy małego pacjenta.
Przed rozpoczęciem leczenia ortodontycznego, pacjent powinien być zdiagnozowany zarówno przez logopedę lub neurologopedę i laryngologa. Nieprawidłowa praca mięśni twarzoczaszki, oddychanie przez otwarte usta i zła praca języka to czynniki powodujące rozwój i pogłębianie się wad doprzednich. Nie bez znaczenia (negatywnego) są takie parafunkcje jak ssanie wargi górnej, ssanie palca z zahaczeniem go o zęby dolne, napieranie językiem na dolny łuk zębowy.
Laryngolog z kolei może zdiagnozować nieprawidłowe oddychanie przez górne drogi oddechowe. Najczęściej spowodowane przez różnego rodzaju zaburzenia ich drożności takie jak: przerośnięte migdały podniebienne, czy migdał gardłowy, alergie, polipy. Sprzyjają one zaburzeniom w prawidłowym wzroście szczęki, oddychaniu z otwartą buzią, a tym samym rozwojowi przodozgryzów. Gdy mamy do czynienia z zahamowaniem wzrostu szczęki w stosunku do prawidłowo rozmijającej się żuchwy to jest to tzw. przodozgryz rzekomy. Podobnie wielkość szczęki jest zmniejszona przy rozszczepie podniebienia.
Sprawdź też, jak leczyć rany w jamie ustnej.
Przodozgryz - aparat ortodontyczny
Jak powinno się leczyć przodozgryzy? Wszystko zależy od tego w jakim wieku jest pacjent. U najmłodszych stosuje się szlifowanie korekcyjne guzków zębów, które znajdują się w zgryzie krzyżowym (czyli dolne zęby są zlokalizowane przed górnymi) w połączeniu z miękkimi, czynnościowymi aparatami, typu reteiner. Często dodatkowo laryngolog zaleca ćwiczenia na przodozgryz. Te mało inwazyjne działania pozwalają na prawidłowy rozwój szczęki przy jednoczesnym cofaniu żuchwy.

U starszych dzieci z uzębieniem mieszanym zalecane są różnego rodzaju płytowe aparaty wyjmowane plus czasami, gdy jest taka potrzeba, dodatkowe elementy hamujące doprzedni wzrost żuchwy (np. proca bródkowa).
Aparat stały zakłada się już nawet nastolatkom tak, żeby zmienić nieprawidłowy wzorzec wzrostu żuchwy i zapobiec przodozgryzom. Dodatkowo, po zakończonym leczeniu ortodontycznym, pacjenci w fazie retencji kierowani są na ekstrakcje zatrzymanych, częściowo zatrzymanych lub zawiązków zębów ósmych w żuchwie. Ich rozwój stymuluje żuchwę do dalszego wzrostu.

U pacjentów dorosłych, u których zakończył się okres wzrostu stosowane są aparaty stałe cienkołukowe. Zdarza się, że żeby uzyskać u nich prawidłowe relacje zgryzowe trzeba zastosować kamuflaż ortodontyczny, czyli usunąć zęby stałe w dolnym łuku lub czasem nawet wykonać operacje ortognatyczną (zabieg chirurgiczny mający na celu zmianę relacji szczęki i żuchwy względem siebie).
Dokładny plan leczenia ustalany jest przez lekarza ortodontę na podstawie badania wewnątrzustnego i badań dodatkowych, takich jak obrazy rentgenowskie wykonywane w różnych płaszczyznach.
Źródła:
1. Zarys współczesnej Ortodoncji, Irena Karłowska, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa
2. Biomechanika i estetyka w ortodoncji, Rivindra Nanda, Wydawnictwo Czelej, Lublin 2009