Neuropatia poinfekcyjna − co może ją wywołać?

Ból, pieczenie, mrowienie i drętwienie skóry to klasyczne objawy neuropatii poinfekcyjnej, o której mówi się błędnie „neuropatia infekcyjna”. Objawy takiej neuropatii często utrzymują się jeszcze długo po zagojeniu zmian skórnych. Wiele rozmaitych czynników może przyczyniać się do rozwoju tej choroby. Wśród nich znajduje się półpasiec. Skąd dokładnie bierze się neuropatia i jak wygląda leczenie neuropatii poinfekcyjnej? Czy dieta gra rolę w terapii?

„Neuropatia infekcyjna” – pamiątka po chorobie

Neuropatia (łac. neuropathia) to inaczej mówiąc zapalenie nerwów obwodowych lub choroba nerwów obwodowych. Jest stan, w którym z rozmaitych przyczyn dochodzi do zaburzenia przewodnictwa w obrębie włókien obwodowego układu nerwowego.

Mózg i rdzeń kręgowy stanowią swoiste centrum dowodzenia, które za pomocą ośrodków nerwowych zawiadują całym organizmem. Zarówno mózg, jak i rdzeń kręgowy, nie mogłyby jednak pełnić swoich funkcji, gdyby nie obwodowy układ nerwowy. Za jego pomocą centralne ośrodki nerwowe komunikują się z najodleglejszymi częściami ludzkiego ciała, dzięki czemu możesz na przykład, zależnie od swojej woli, poruszać małym palcem stopy. Jeśli jednak dojdzie do uszkodzenia włókien obwodowego układu nerwowego, zaburzona zostaje ich zdolność do przewodzenia impulsów ruchowych i czuciowych. A Ty odczuwasz dodatkowo szerokie spektrum nieprzyjemnych objawów.

Neuropatia po infekcji − przyczyny

Przyczyn neuropatii jest wiele. Do uszkodzenia nerwów może dochodzić w przebiegu chorób autoimmunologicznych, cukrzycy, zatrucia toksynami, wyniku działania leków czy w skutek uszkodzenia mechanicznego.

Jednym z powodów neuropatii mogą też być choroby infekcyjne, w wyniku których dochodzi do zaburzenia funkcji obwodowych włókien nerwowych. Włókna te ulegają uszkodzeniu przez bezpośrednie działanie czynnika infekcyjnego lub też przez wtórną aktywację układu immunologicznego, który na zasadzie autoagresji, zaczyna niszczyć własne struktury.

Wśród wspomnianych czynników infekcyjnych wymienić można zarówno wirusy, jak i bakterie.

Jedną z najczęstszych przyczyn neuropatii poinfekcyjnej jest wirus ospy wietrznej (łac. Varicella zoster virus), który u osoby z wywiadem ospy wietrznej w przeszłości może reaktywować się w formie półpaśca.

Do innych wirusów powodujących chorobę nerwów obwodowych należą ludzki wirus niedoboru odporności HIV, wirus opryszczki pospolitej HSV, cytomegalowirus, czy wirus Epstein-Baar.

Wśród bakterii powodujących neuropatię poinfekcyjną wymienić można Borrelia burgdorferi, Corynebacterium diphtheriae, Campylobacter jejuni, czy Mycobacterium tuberculosis.

Neuropatia poinfekcyjna − objawy

Nieprzyjemne objawy neuropatii mogą rozpocząć się tuż przed, w trakcie lub po infekcji, a co bardzo charakterystyczne, mogą utrzymywać się przez wiele miesięcy po chorobie. Neuropatia poinfekcyjna wywołana półpaścem może trwać nawet 2 lata!

Pierwsze symptomy neuropatii mogą być na tyle subtelne, że przez dłuższy czas bagatelizowane możesz ich nie dostrzegać. Mrowienie czy przejściowe drętwienie danej części ciała zrzuca się zwykle na karb zmęczenia i przepracowania lub złej diety. Z czasem dochodzi jednak do rozwoju szerokiego spektrum objawów, które są trudne do zbagatelizowania dla pacjenta.

Nerwy obwodowe zawierają w sobie zarówno włókna czuciowe, jak i ruchowe. Oba rodzaje tych włókien ulegają uszkodzeniu w przebiegu neuropatii.

Uszkodzenie włókien czuciowych daje takie objawy jak:

• drętwienie
• mrowienie
• zaburzenia czucia
• cierpnięcie kończyn
• osłabienie czucia dotyku
• odczuwanie bólu pod wpływem delikatnych bodźców dotykowych
• uczucie pieczenia i kłucia w kończynach

Z kolei uszkodzenie włókien ruchowych skutkuje takimi objawami neuropatii jak spadek siły mięśniowej, zaburzenia poruszania, mimowolne skurcze mięśni, trudności w wykonywaniu precyzyjnych czynności, np. pisanie.

Neuropatia poinfekcyjna − leczenie

Leczenie neuropatii poinfekcyjnej oparte jest przede wszystkim na leczeniu przyczyny i łagodzeniu objawów.

Jeśli znana jest przyczyna,  np. półpasiec lub gruźlica, wtedy pacjent jak najszybciej włącza się leczenie przeciwinfekcyjne, które zapobiega nasileniu się objawów pierwotnej choroby i może nawet zapobiec powikłaniom neurologicznym.

Leczeniem neuropatii poinfekcyjnej zajmuje się natomiast specjalista neurolog, który ocenia zakres zaburzeń i wdraża odpowiednie leczenie. Do leków stosowanych w neuropatii poinfekcyjnej należą nieopioidowe i opioidowe leki przeciwbólowe, leki przeciwdrgawkowe, leki przeciwdepresyjne, leki działające miejscowo czy nawet blokady nerwowe.

Jednym z częstszych pytań , które zadają pacjenci z neuropatią jest to, czy dietą można leczyć neuropatię? O ile sama dieta nie jest w stanie zwalczyć objawów neuropatii, jest jednak ważnym elementem terapii. Zbilansowana, zdrowa dieta bogata przede wszystkim w witaminy z grupy B jest istotnym uzupełnieniem leczenia.