Carbo Medicinalis VP, 300 mg, 20 tabletek

Carbo medicinalis VP stosowany jest:

• w leczeniu biegunek, niestrawności i wzdęć;
• w zatruciach lekami i innymi związkami chemicznymi - po porozumieniu z lekarzem.

Kiedy nie stosować leku Carbo medicinalis VP:

• jeśli pacjent ma uczulenie na węgiel aktywny lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku;
• jeśli pacjent jest nieprzytomny a jednocześnie nie ma w odpowiedni sposób zabezpieczonych dróg oddechowych.

• Jeśli pomimo leczenia wzdęcia utrzymują się 7 dni a biegunka 2 dni, lub jeśli wystąpi gorączka lub krew w stolcu, należy zgłosić się do lekarza, ponieważ może to wskazywać, że leczenie wyłącznie węglem aktywnym jest niewystarczające.
• Gdy zatrucie wywołane jest przez leki hamujące ośrodkowy układ nerwowy lub prowadzące do drgawek, ponieważ w przypadku zatrucia takimi lekami, podobnie jak u osób nieprzytomnych, istnieje zagrożenie aspiracji do płuc (przedostania się substancji płynnych lub stałych do płuc); w takich sytuacjach przed zastosowaniem płukania żołądka lekarz powinien najpierw przeprowadzić intubację.
• Jeśli lek Carbo medicinalis VP stosuje się w zatruciu środkami wpływającymi na perystaltykę jelit.

Węgla aktywnego nie należy przyjmować jednocześnie z innymi lekami, ponieważ może osłabiać ich działanie.

Węgiel aktywny jest mało skuteczny w zatruciu między innymi: kwasem borowym, siarczanem żelaza(II) i innymi związkami metali, DDT, cyjankami, litem, etanolem, metanolem, glikolem etylenowym, produktami rafinacji ropy naftowej a także kwasami i zasadami nieorganicznymi. Środki przeczyszczające należy stosować ostrożnie i tylko sporadycznie podczas leczenia węglem aktywnym, ponieważ ciężka i długotrwała biegunka może prowadzić do zaburzeń wodnoelektrolitowych.

Przed użyciem zapoznaj się z ulotką, która zawiera wskazania, przeciwwskazania, dane dotyczące działań niepożądanych i dawkowanie oraz informacje dotyczące stosowania produktu leczniczego, bądź skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą, gdyż każdy lek niewłaściwie stosowany zagraża Twojemu życiu lub zdrowiu.

Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować. Węgiel aktywny podany doustnie w różnym stopniu hamuje wchłanianie licznych, jednocześnie podanych leków. W przypadku konieczności podania innych leków doustnie, należy je zastosować co najmniej 2 godziny przed lub po przyjęciu węgla aktywnego.

Przed zastosowaniem każdego leku należy poradzić się lekarza lub farmaceuty.

Zalecana dawka leku Carbo medicinalis VP:

Niestrawność i wzdęcia:
Dorośli i dzieci powyżej 12 lat:
Doustnie, przeciętnie 3 do 4 tabletki kilka razy na dobę, aż do ustąpienia objawów. Tabletki można połykać w całości, jednak w celu uzyskania szybszego działania zalecane jest ich rozgryzanie.

Biegunki:
Dorośli i dzieci powyżej 12 lat:
Jednorazowo doustnie około 4,0 g (10 do 13 tabletek), najlepiej w postaci przygotowanej z rozkruszonych tabletek wodnej papki. Dawkę można powtarzać co kilka godzin, jeśli to konieczne.

Zatrucia lekami i związkami chemicznymi:
Dorośli oraz dzieci powyżej 1 roku:
Jednorazowa dawka doustna wynosi zwykle około 12,5 g (41 do 42 tabletek). W razie potrzeby można ją podawać kilkukrotnie w ciągu doby.
Dzieci poniżej 1 roku:
Jednorazowa dawka doustna wynosi zwykle 1 g/kg masy ciała. W razie potrzeby można ją powtarzać co 4 – 6 godzin.
Osoby w wieku podeszłym, pacjenci z niewydolnością nerek i wątroby:
Bez zmian dawkowania.
W leczeniu zatruć lekami i substancjami chemicznymi lek podaje się najczęściej w zawiesinie wodnej, np. do płukania żołądka. Sporządza się ją mieszając rozkruszone tabletki z 400 ml wody destylowanej. Zawiesina powinna mieć konsystencję gęstej śmietany. Podaje się ją w zalecanej dawce doustnie przez zgłębnik i usuwa przez odessanie lub wywołanie wymiotów odzyskując całkowitą ilość podanego węgla.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Częstość występowania przedstawionych poniżej działań niepożądanych jest nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych). Zaburzenia żołądka i jelit: wymioty, zwłaszcza u dzieci, zaparcia. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: aspiracja do płuc (przedostania się substancji płynnych lub stałych do płuc), zwłaszcza podczas wymiotów po podaniu węgla. Węgiel barwi stolec na czarno.