Petinimid, 250 mg, 100 kapsułek

Petinimid, 250 mg, 100 kapsułek zawiera substancję czynną leku - etosuksymid, który stosowany jest w leczeniu pierwotnie uogólnionej padaczki z typowymi i nietypowymi napadami nieświadomości. Jeśli pacjent choruje na mieszane typy napadów padaczkowych, lekarz może przepisać lek Petinimid razem z innym lekiem przeciwpadaczkowym.

W leczeniu pierwotnie uogólnionej padaczki z typowymi i nietypowymi napadami nieświadomości.

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

W czasie ciąży i w okresie karmienia piersią lek Petinimid może być stosowany wyłącznie na wyraźne zalecenie lekarza.

Ciąża
Jeśli pacjentka przyjmowała lek Petinimid jeszcze przed zajściem w ciążę, nie powinna przerywać leczenia bez konsultacji z lekarzem, ponieważ nagłe odstawienie leku może stanowić zagrożenie dla pacjentki i dla dziecka. Po dokładnym rozważeniu ryzyka, lekarz może zalecić dalsze stosowanie leku Petinimid również podczas ciąży, ponieważ napady padaczkowe mogą stanowić duże zagrożenie dla dziecka i matki. Z drugiej strony, jeśli matka podczas ciąży przyjmuje lek przeciwdrgawkowy, szczególnie gdy stosuje połączenie kilku leków przeciwpadaczkowych, zwiększa się ryzyko wystąpienia wad wrodzonych u dziecka. W związku z tym lekarz ze specjalną dokładnością dobierze dawkę leku (najmniejszą z możliwych), zaleci odpowiednie badania i, jeśli konieczne, zaleci przyjmowanie kwasu foliowego i witaminy K w celu zminimalizowania zagrożenia.

Karmienie piersią
Lek Petinimid przenika do mleka ludzkiego i z nim do organizmu dziecka. Lekarz zadecyduje, czy pacjentka będzie przyjmowała lek Petinimid w okresie karmienia piersią.

Ten lek należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
Dawkowanie jest indywidualne i zależy od indywidualnej odpowiedzi na leczenie.
Leczenie rozpoczynane jest od niskiej dawki, która następnie jest stopniowo i powoli zwiększana w ciągu kilku tygodni.
Schemat dawkowania podany poniżej powinien być traktowany, jako ogólne zalecenie; dawka dla każdego pacjenta zostanie ustalona indywidualnie przez lekarza.

Po początkowej fazie leczenia, lekarz ustali odpowiednią dawkę i czas trwania leczenia długoterminowego.
Jeśli u pacjenta występują ciężkie zaburzenia czynności nerek, lekarz może zalecić niższą dawkę.
Pacjenci dializowani wymagają dodatkowej dawki po każdej dializie lub zmiany schematu dawkowania.
Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby; może być wskazane zmniejszenie dawki.

Dostępne inne postacie leku, np. syrop, zawierające tę samą substancję czynną mogą być odpowiedniejsze dla dzieci w wieku 3 lat i starszych.

Nie należy stosować leku Petinimid u dzieci poniżej 3 lat z uwagi na brak wystarczającego doświadczenia w tej grupie wiekowej.

Sposób podawania i czas trwania leczenia
Dawka dobowa zalecona przez lekarza jest zwykle podzielona na dwie dawki w ciągu dnia.
Kapsułki należy połykać w całości popijając wystarczającą ilością płynu w trakcie posiłku.

Leczenie padaczki jest zazwyczaj leczeniem długoterminowym i zwykle trwa kilka lat. Lekarz zadecyduje o odpowiednim dawkowaniu, zmianach dawki, czasie trwania leczenia oraz o odpowiednim momencie i sposobie zakończenia leczenia.
Tak jak w przypadku wszystkich leków przeciwpadaczkowych, lek Petinimid należy przyjmować regularnie. Każdą zmianę w dawkowaniu lub dodanie innego leku należy przeprowadzać stopniowo, nigdy gwałtownie.
Lekarz poinformuje pacjenta o sposobie postępowania.

Jak wszystkie leki, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Ciężkie działania niepożądane

Należy przerwać stosowanie leku Petinimid i natychmiast zasięgnąć pomocy medycznej, jeśli pacjent zauważy wystąpienie któregokolwiek z następujących objawów:
• czerwonawe płaty na tułowiu, które mają kształt tarczowatych plam lub są okrągłe, często z występującymi w środku pęcherzami, łuszczenie się skóry, owrzodzenie jamy ustnej, gardła, nosa, narządów płciowych i oczu. Wystąpienie tych ciężkich wysypek skórnych może być poprzedzone gorączką i objawami grypopodobnymi (zespół Stevensa-Johnsona);
• rozległa wysypka, wysoka temperatura ciała i powiększone węzły chłonne [reakcja polekowa z eozynofilią i objawami ogólnymi [DRESS)].

Niezbyt często (mogą wystąpić u 1 na 100 pacjentów):
• Senność, ból głowy, zawroty głowy, nadmierna aktywność, euforia, rozdrażnienie, zaburzenia ruchu lub chodzenia, senność lub zaburzenia snu.

Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
• Zmiany we krwi (łatwiejsze tworzenie się siniaków lub krwawienie, gorączka, ból gardła, owrzodzenie jamy ustnej, zmęczenie, nawracające zakażenia lub zakażenia, które nie chcą ustąpić)
(Należy zasięgnąć pomocy medycznej, jeśli pacjent zauważy wystąpienie któregokolwiek z powyższych objawów. Lekarz może regularnie pobierać próbki krwi w celu wykonywania badań wykrywających takie objawy).
• Reakcje alergiczne, pokrzywka i inne reakcje skórne w tym wysypka, świąd i toczeń układowy.
• Przy zastosowaniu dużych dawek zmniejszenie apetytu i utrata wagi.
• Rozdrażnienie, pobudzenie, niepokój, niepokój ruchowy, agresja, niezdolność do koncentracji lub inne zmiany psychiczne (szczególnie u pacjentów, u których w przeszłości występowały podobne zmiany).
• Zwiększenie popędu seksualnego, psychoza paranoidalna oraz pogłębienie depresji z ewentualnymi zachowaniami samobójczymi.
• Objawy podobne do choroby Parkinsona i nadwrażliwość na światło.
• Krótkowzroczność.
• W przypadku dużych dawek lub u pacjentów z wrażliwym żołądkiem mogą wystąpić takie dolegliwości jak ból żołądka lub brzucha, nudności, wymioty, czkawka, skurcze i biegunka, obrzęk języka i podniebienia. Objawy te są zazwyczaj przejściowe, rzadko o ciężkim przebiegu i zazwyczaj nie wymagają konieczności przerwania leczenia.
• Zmiany aktywności enzymów wątrobowych, porfiria (rzadka choroba metaboliczna, która w ciężkich przypadkach może prowadzić do uszkodzenia wątroby).
• Odbarwienie skóry, twardzina (zgrubienie skóry), nadmierne owłosienie twarzy lub ciała.
• Zaburzenia czynności nerek.
• Krwawienie z pochwy.
• Zmiany w obrazie krwi, zaburzenia czynności wątroby i nerek.

Substancją czynną leku jest etosuksymid. Jedna kapsułka zawiera 250 mg etosuksymidu.
Pozostałe składniki to:
Rdzeń kapsułki: Makrogol 400
Skład otoczki: Żelatyna, glicerol 85%, etylu parahydroksybenzoesan sodowy, propylu parahydroksybenzoesan sodowy, tytanu dwutlenek (E 171), żelaza tlenek żółty (E172), etylowanilina.

G.L. Pharma GmbH,
Schloβplatz 1,
A-8502 Lannach
Austria