Chlorek potasu
Wskazania do stosowania chlorku potasu
Chlorek potasu to sól, która dostarcza organizmowi potasu. Zalecany jest w przypadkach:
- Używania leków moczopędnych, które nie zatrzymują potasu,
- Przyjmowania glikozydów naparstnicy czy niektórych glikokortykosteroidów,
- Długotrwałych wymiotach oraz biegunce,
- Chorobach nerek,
- Problemach z nadnerczami, takimi jak wtórny hiperaldosteronizm,
- Marskości wątroby z objawem wodobrzusza,
- Chorobach serca i naczyń.
W infuzjach stosowany do nawadniania, w leczeniu zatruć glikozydami naparstnicy oraz jako dodatek elektrolitowy w żywieniu dojelitowym.
Mechanizm działania chlorku potasu
Potas to główny składnik w płynie wewnątrzkomórkowym. Jest niezbędny dla wielu funkcji organizmu. Uczestniczy w tworzeniu białek, zapewnia równowagę osmotyczną i kwasowo-zasadową. Umożliwia przewodzenie sygnałów nerwowych. Wspiera pracę mięśni, w tym serca. Pomaga w procesach nerkowych.
Dawkowanie chlorku potasu
Dawkę chlorku potasu ustala lekarz. Bierze pod uwagę wagę, stan zdrowia i zażywane przez pacjenta leki. 75 mg chlorku potasu dostarcza 39,1 mg potasu. To odpowiada 1 mmol potasu. Dzienne zapotrzebowanie wynosi ok. 64 mmol. Stężenie potasu we krwi to 3,5-5,5 mmol/l, a w komórkach 150 mmol/l. Chlorek potasu przyjmuje się z jedzeniem, popijając wodą. Dożylnie podaje się go powoli, nie więcej niż 20 mmol/h, w rozcieńczeniu do 40 mmol/h. Dieta pacjenta jest ważnym źródłem potasu. Lekkie niedobory wymagają 10-20 mmol potasu. W przypadku dużej hipokaliemii potrzebne jest do 90 mmol potasu.
Przeciwwskazania do stosowania chlorku potasu
Nie należy stosować chlorku potasu w przypadku:
- Alergii na ten składnik,
- Występowania hiperkaliemii,
- Niewydolności nerek lub kory nadnerczy,
- Zażywania leków moczopędnych zatrzumujących potas,
- Występowania oparzeń o dużej powierzchni,
- Ostrego odwodnienia,
- Występowania skurczów po pracy w upalnych warunkach,
- Krwawień z przewodu pokarmowego,
- Ostrej choroby wrzodowej,
- Ketonowej kwasicy cukrzycowej.
Ostrzeżenia i środki ostrożności przy stosowaniu chlorku potasu
Skutki uboczne
Działania niepożądane w trakcie stosowania chlorku potasu mogą występować z nieznaną częstością. Należą do nich: biegunka, hiperkaliemia, nudności, pokrzywka, świąd, wymioty, wysypka, wzdęcia, zaparcia, zaburzenia przewodnictwo przedsionkowo-komorowego, nagły zgon, uczucie dyskomfortu w obrębie jamy brzusznej, owrzodzenia żołądka i dwunastnicy, niemiarowość pracy serca, pieczenie w żołądku i przełyku, niewielkie zmiany nadżerkowe w jelicie cienkim, niedrożność lub krwawienia z żołądka, niedrożność lub krwawienia z dwunastnicy.
Wpływ na prowadzenie pojazdów
Chlorek potasu nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów ani obsługi maszyn.
Wpływ na ciążę
Nie przeprowadzono badań chlorku potasu na kobietach w ciąży. Ocenę ryzyka i korzyści przed zastosowaniem u ciężarnej ocenia lekarz.
Wpływ na laktację
Potas w mleku matki osiąga poziom ok. 13 mmol/litr. Lekarz decyduje o stosowaniu chlorku potasu u karmiących matek. Zastosowane dawki nie powinny wpływać na poziom potasu w mleku.
Interakcje z lekami
- Łączenie chlorku potasu z lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas (np. eplerenon, spironolakton) może prowadzić do hiperkaliemii.
- Jednoczesne stosowanie z inhibitorami konwertazy angiotensyny (np. enalapryl, kaptopryl, lizynopryl, peryndopryl) może nasilać hiperkaliemię, zwłaszcza u osób z niewydolnością nerek.
- Współstosowanie chlorku potasu z takimi lekami jak cyklosporyna, dekibuprofen, deksketoprofen, flurbiprofen, ibuprofen, ketoprofen, naproksen, piroksykam, suksametonium, takrolimus, może prowadzić do hiperkaliemii.
- Glikokortykosteroidy: hydrokortyzon, metyloprednizolon, prednizolon, prednizon, triamycynolon mogą zmniejszać działanie potasu.
- Podczas jednoczesnego stosowania z glikozydami nasercowymi należy zachować ostrożność, istnieje ryzyko wystąpienia hiperkaliemii.
Inne środki ostrożności
- Podczas leczenia chlorkiem potasu należy regularnie kontrolowac poziom potasu we krwi.
- Wstrzyknięcia o stężeniu powyżej 30 mmol mogą powodować ból i miejscowe zapalenie żył.
- Nierozcieńczony roztwór podany dożylnie jest działa w sposób śmiertelny.
- Nalezy zachować ostrożność przy stosowaniu glikozydów naparstnicy, przy niewydolności oraz bloku serca.
- Osoby zażywające leki moczopędne zatrzymujące potas oraz osoby z niewydolnością wątroby czy nerek są bardziej narażone na hiperkaliemię.