Apiterapia: czy można wyleczyć alergię miodem?

Mimo, że sama „apiterapia” brzmi całkiem obco, okazuje się, że wiele osób od lat stosuje ten sposób terapii u siebie i swoich bliskich. Za tajemniczym słowem „apiterapia” stoi po prostu leczenie miodem i innymi produktami pszczelimi, jak pyłek pszczeli, czy propolis. Prozdrowotne właściwości miodu były wykorzystywane w różny sposób w medycynie niekonwencjonalnej, bo wierzono, że miód łagodzi rozmaite dolegliwości. Na czym polega leczenie miodem? Na co pomoże nam miód? Czy apiterapia to naturalny sposób na alergię?

Miód w medycynie naturalnej

Zacznijmy od tego, że istnieje bardzo wiele rodzajów miodu! Miód spadziowy, lipowy, gryczany, wielokwiatowy, malinowy, miód manuka i wiele, wiele innych. Naprawdę można się w tym zgubić! Który wybrać? Który miód jest najzdrowszy? Jak właściwie działa miód?

Miód pszczeli wytwarzany jest przez pszczoły, które przetwarzają nektar kwiatowy z roślin miododajnych lub wydzieliny, które występują na liściach drzew iglastych (spadź) i gromadzą go w plastrze. W zależności od tego, z czego miód powstaje, wyróżniamy miody nektarowe (kwiatowe), miody spadziowe i mieszane (kwiatowo-spadziowe).

Miód obfituje w wiele prozdrowotnych substancji, z których najczęściej wyróżnia się:

• metyloglioksal (MGO) − substancja o właściwościach antybakteryjnych, mająca pozytywne działanie na dobroczynną florę przewodu pokarmowego
• nadtlenek wodoru − wykazujący działanie antybakteryjne
• flawonoidy, karotenoidy, kwas fenolowy – substancje te mają silne właściwości antyoksydacyjne, co znaczy, że usuwają z Twojego organizmu szkodliwe wolne rodniki, które powstają jako produkt uboczny procesów metabolicznych

W jakich dolegliwościach pomaga apiterapia?

Leczenie miodem wspomaga układ odpornościowy człowieka, bo wzmaga namnażanie się probiotycznych bakterii jelitowych. Dzięki działaniu antybakteryjnemu, miód może wspomagać leczenie ran, owrzodzeń czy stanów zapalnych. Zawarta w miodzie acetylocholina jest naturalnym neuroprzekaźnikiem w organizmie człowieka. Rozkurcza ona ściany naczyń krwionośnych i obniża ciśnienie krwi.

Leczenie miodem może być również stosowane u osób z problemami z wątrobą i produkcją żółci, ze względu na zawartą w nim cholinę. Bogactwo wolnych rodników powoduje, że miód ma wysokie właściwości antyoksydacyjne, czyli wymiata szkodliwe wolne rodniki. Wspomniane wolne rodniki są efektem ubocznym procesów metabolicznych, które zachodzą w organizmie człowieka i mają niekorzystne działanie na Twoje DNA (uszkadzają je).

Czy miód na alergię pomoże?

Skoro miód ma tyle leczniczych właściwości, to czy może być stosowany na alergię? Do pomysłu leczenia alergii naturalnymi sposobami raczej staraj się podchodzić z dużą ostrożnością, bo to właśnie substancje pochodzenia naturalnego często Cię uczulają. Miód stosowany na alergie również nie jest dobrym pomysłem, bo poza pyłkami drzew i kwiatów, zawiera również uczulające zarodniki grzybów.

Pamiętaj, że osoba skłonna do uczuleń w sposób alergiczny reaguje na kontakt z substancjami, które są obojętne dla osób zdrowych. Właśnie z uwagi na zawartość pyłków roślin i grzybów, apiterapia nie jest wskazana u alergików.

Dodatkowo, weź pod uwagę, że miód nie powinien być stosowany u dzieci poniżej 1. roku życia, bo może zawierać pałeczki jadu kiełbasianego (Clostridium botulinum), które u malucha mogłyby spowodować bardzo ciężkie zatrucie.

Choć miód stosowany jest w leczeniu od tysięcy lat. Medycyna konwencjonalna dopiero od niedawna zaczęła doceniać jego prozdrowotne właściwości. W sierpniu 2018 r., w Wielkiej Brytanii, Narodowy Instytutu Doskonałości w Zakresie Ochrony Zdrowia i Opieki Zdrowotnej (NICE) oraz Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego w Anglii (PHE) wydał nowe zalecenia dla lekarzy rodzinnych. Mówią one, żeby w przypadku rozpoczynającej się infekcji z kaszlem, pacjent oczekujący na wizytę u lekarza, od razu rozpoczął leczenie miodem. Leczenie miodem może pomóc zwalczyć problem antybiotykooporności, która jest skutkiem nadużywania antybiotyków.

Naukowcy ciągle badają zdrowotne właściwości miodu i możemy się spodziewać, że wkrótce zagości on na stałe w medycynie konwencjonalnej.