Próchnica korzenia zęba − choroba niemytych zębów?

Próchnica korzenia zęba dotyka zazwyczaj osoby starsze. Na rozwój choroby wpływa słaba higiena jamy ustnej, przyjmowanie dużej ilości leków, czy w końcu osłabiona produkcja śliny, która może być związana z rozwoje innych chorób. Leczenie próchnicy w tym przypadku jest bardzo trudne − lekarz ma ograniczony dostęp do korzenia zęba. Dlatego, aby cieszyć się zdrowymi zębami na długie lata, dbaj o prawidłową higienę jamy ustnej. Pamiętaj, szczotkowanie zębów to nie wszystko! 

Próchnica korzenia zęba − co to jest?

Próchnica korzenia zęba rozwija się przeważnie u osób starszych. Korzeń pokryty jest tkanką zwaną cementem. Normalnie korzeń przykryty jest on przez dziąsło, jednak z wiekiem dochodzi do naturalnego procesu obniżania się jego poziomu. Nazywamy ten proces  biernym wyrzynaniem się zębów.

Tkanka pokrywająca korzeń jest łatwo narażona na wpływ środowiska jamy ustnej. W porównaniu ze szkliwem pokrywającym koronę zęba, cement zawiera mniej jonów fluorków, dlatego łatwiej rozwija się w nim ognisko próchnicowe.

W prowadzonych badaniach stwierdzono, że ubytek próchnicowy w korzeniu jest dwa razy głębszy niż ubytek w szkliwie, jeżeli te dwie tkanki znajdują się w takich samych warunkach środowiska jamy ustnej. Krótko mówiąc ilość bakterii potrzebnych do powstania próchnicy korzenia jest mniejsza w porównaniu ze szkliwem.

Próchnica korzenia rozpoczyna się w miejscu zwanym połączeniem szkliwno-cementowym, które odsłania się przy obniżeniu brzegu dziąsła.

Przyczyny próchnicy w korzeniu zęba

Rozwój medycyny, wzrost świadomości odnośnie konieczności dbania o uzębienie, starzenie się społeczeństwa, poprawa warunków życia wszystkie te czynniki powodują, że coraz więcej osób zachowuje swoje własne uzębienie do końca życia. Z drugiej strony osoby starsze mają ograniczone zdolności manualne i zmniejszoną motywację do utrzymania odpowiedniej higieny jamy ustnej. Niestety, aby uchronić się przed chorobami zębów, samo szczotkowanie nie wystarczy.

U osób starszych dodatkowym czynnikiem wpływającymi na łatwiejszy rozwój próchnicy jest przyjmowanie dużej ilości leków. Działają one dwukierunkowo. Część z nich zawiera cukry w swoim składzie. Węglowodany proste stanowią idealne środowisko do namnażania się bakterii. Inne leki powodują zmniejszenie wydzielania śliny. Są to między innymi: przeciwdepresanty, leki przeciwhistaminowe, antycholinoergiczne, obniżające ciśnienie, antymalaryczne, hormonalne, diuretyki.

Ponadto spadek ilości i szybkości wydzielanej śliny przez gruczoły ślinowe występuje przy takich chorobach ogólnoustrojowych jak: cukrzyca typu I, depresja, bulimia, reumatoidalne zapalenie stawów, sarkoidoza, AIDS. Również same gruczoły ślinowe z wiekiem ulegają zmianą zwyrodnieniowym i produkują coraz mniejsze ilości śliny (szczególnie u kobiet w okresie menopauzy lub po menopauzie)

Gdy śliny jest mało, nie działa ona antybakteryjnie i zwiększa się odkładanie płytki nazębnej. A za tym idzie, zwiększa się podatność tkanek twardych na rozwój próchnicy korzenia. Możesz temu zaradzić stosując bezcukrową gumę do żucia z ksylitolem lub preparaty nawilżające np. sztuczną ślinę. Większa ilość śliny łatwiej wypłukuje zalegające resztki pokarmowe

Zapobieganie próchnicy korzenia zęba

Prawidłowe dbanie o higienę jamy ustnej może pomóc Ci w uniknięciu próchnicy zęba.

Profilaktyka próchnicy korzenia zęba:

• Udaj się do lekarza dentysty, który dokładnie sprawdzi stan uzębienia i przeprowadzi instruktaż higieny jamy ustnej
• Wykonaj profesjonalne czyszczenie zębów
• Wylecz wszystkie zmiany próchnicze i odbudować ubytki
• Stosuj takie preparaty do higieny jamy ustnej jak płyny i pasty z aminoflurkiem
• Odsłonięte powierzchnie korzenia pokryj lakierem chlorheksydynowym
• Zacznij używać szczoteczki jednopęczkowę i nici dentystycznej do codziennej higieny jamy ustnej − pozwolą one na dotarcie w trudno dostępne miejsca
• Wprowadź zmiany w diecie − ogranicz ilość węglowodanów w posiłkach

Próchnica korzenia zęba − leczenie

Leczenie próchnicy korzenia sprawia wiele trudności lekarzowi dentyście. Przede wszystkim ze względu na jej niekorzystną jej lokalizację, blisko brzegu dziąsłowego. Trudno jest w tym miejscu zachować idealną suchość i szczelność opracowywanego ubytku.

Starsze osoby często użytkują uzupełnienia protetyczne (protezy ruchome, mosty, korony), które nie zawsze są odpowiednio dopasowane i sprzyjają osadzaniu się resztek pokarmowych. Higiena tego typu uzupełnień powinna być prowadzona tak samo skrupulatnie, jak higiena obecnych w jamie ustnej zębów.