Padaczka wieku dziecięcego − co warto wiedzieć?

Padaczka u dzieci to nie koniec świata. Niejednokrotnie choroba ma dobre rokowanie i dodatkowo istnieje duża szansa na ustąpienie choroby w przyszłości. W przypadku dzieci padaczka może pojawić się w konkretnym wieku i dość łatwo ją zdiagnozować, a co za tym idzie − szybko dobrać odpowiednie leczenie. Zobacz, kto może być narażony na padaczkę, jakie są jej najczęstsze przyczyny i jak wygląda jej leczenie.

Padaczka wieku dziecięcego − kogo dotyczy?

Padaczka to schorzenie układu nerwowego wynikające z nieprawidłowej czynności komórek mózgu, a objawiające się napadami padaczkowymi. Ponieważ mózg koordynuje wiele różnych funkcji organizmu, objawy padaczki u poszczególnych chorych mogą być bardzo zróżnicowane.

Padaczka może wystąpić w każdym wieku, już nawet u niemowląt, a przyczyny tej choroby są uwarunkowane genetycznie lub nabyte. Dodatkowo w niektórych rodzinach może występować dziedziczna predyspozycja do tej choroby.

W przypadku dzieci padaczka może się rozwinąć na skutek komplikacji okołoporodowych, obecności wad rozwojowych, infekcji w czasie ciąży, a także  po przebytej chorobie zapalnej, naczyniowej, metabolicznej lub po urazie głowy.

Padaczka u dzieci występuje w konkretnych przedziałach wieku dziecka, ma typowe objawy i obraz zapisu EEG. Część objawów jest na tyle charakterystyczna, że wyodrębniono różne rodzaje zespołów padaczkowych, dzięki czemu wiadomo jakiego przebiegu choroby można się spodziewać i jak najskuteczniej leczyć daną postać choroby.

Sprawdź też witaminy i minerały dla dzieci.

Padaczka − jak wygląda leczenie?

Wokół padaczki narosło wiele mitów i przekłamań. Padaczka nie jest chorobą psychiczną, ani umysłową. Wystąpienie pojedynczego napadu drgawek nie oznacza, że dziecko cierpi na padaczkę.

Wielu rodziców zadaje sobie i lekarzom pytanie: padaczka u dzieci – czy jest wyleczalna?

Samo leczenie padaczki jest generalnie uzależnione od tego, jakiego rodzaju napady jej towarzyszą i z jaką częstością występują.

Są padaczki, które w ogóle nie wymagają leczenia, ponieważ napady są niezwykle rzadkie – występują raz, czy dwa razy w życiu. Ale w części przypadków padaczka wiąże się z kilkudziesięcioma napadami w ciągu doby, a to znacznie zwiększa ryzyko upośledzenia umysłowego dziecka i pogarsza jego rokowania.

Sprawdź, jak wygląda leczenie farmakologiczne padaczki.

Napady padaczkowe u dzieci − jakie są ich rodzaje?

Najczęstsze zespoły padaczkowe u dzieci:

1. Padaczka Rolanda

To najczęstsza postać padaczki u dzieci. Występuje pomiędzy 4. a 13. rokiem życia. Prawie wszystkie dzieci doświadczają napadów podczas snu lub w stanie senności – napady wybudzają ze snu, dzieci odczuwają skurcz mięśni i mrowienie po jednej stronie twarzy, z nadmiernym ślinieniem się i zahamowaniem mowy, ale może też dojść do utraty przytomności i napadów uogólnionych. Rokowanie w tej postaci choroby jest bardzo dobre – napady łatwo poddają się leczeniu i mijają spontanicznie wraz z upływem lat i dorastaniem.

2. Padaczka dziecięca z napadami nieświadomości

Choroba rozpoczyna się u dzieci w wieku 4 – 12 lat. W padaczce nieświadomości wyładowania elektryczne powodują utratę świadomości, co wygląda tak, jakby dziecko na chwile traciło kontakt z otoczeniem. Zastyga w bezruchu, „zagapia się”,  jednak nie upada. Czasem widoczne są automatyzmy, jak np. ruchy żucia, mlaskanie, rozpinanie guzików. Nie obserwuje się drgawek, a dziecko po chwili „wraca” i kontynuuje przerwane przez napad zajęcie lub zabawę. Napady te mają dobre rokowanie, nierzadko ustępują w okresie dojrzewania, ale czasem też trwają do okresu dorosłości.

3. Zespół Westa

Początek  choroby ma miejsce między 3. a 9. miesiącem życia dziecka. Napady padaczkowe przypominają gwałtowne zgięcia tułowia z wydawaniem okrzyku i innych odgłosów. Do tego dołączają się zaburzenia rozwoju psychoruchowego, co oznacza np. niskie napięcie mięśniowe, trudności w samodzielnym utrzymywaniu głowy, czy siedzeniu, brak koordynacji wzrokowo-przestrzennej. Ruchy skłonów mogą być mylone z tymi, jakie dzieci wykonują często przy kolce i bólu brzucha i mogą być początkowo mylone z takimi stanami lub też uznawane przez rodziców za zwykła zabawę.

4. Zespół Lennox-Gastaut

To przykład zespołu padaczkowego o ciężkim przebiegu i poważnym rokowaniu. Choroba rozpoczyna się między 3. a 5. rokiem życia. W zespole tym występuje wiele rodzajów napadów, które zwykle utrzymują się mimo leczenia. Dodatkowo sprawę pogarsza niedorozwój umysłowy oraz ruchowy, co poważnie upośledza aktywność życiową.