Czyrak za uchem. Jak leczyć nieestetyczny wrzód?

Czyrak (łac. furunulus) to ostry okołomieszkowy stan zapalny skóry. Osoba, u której rozwija się czyrak, zwykle szybko szuka pomocy lekarskiej, bo zmiana ta powoduje dość silny ból i dyskomfort. Dolegliwości bólowe mogą mieć różne nasilenie, na co wpływ ma także lokalizacja zmiany − jednym z bardziej bolesnych stanów jest czyrak za uchem. Jak leczyć tę zmianę? Sprawdź!

Czym jest czyrak za uchem?

Czyrak to ostry, ropny stan zapalny skóry, którego przyczyną są bakterie, a dokładnie gronkowce. Do powstania czyraka dochodzi wtedy, gdy bakterie na skórze wnikają do mieszka włosowego, gdzie się namnażają. W miejscu wniknięcia bakterii rozwija się stan zapalny, który daje silne dolegliwości bólowe.

Gronkowiec złocisty (łac. Staphylococcus aureus), który odpowiada za rozwój czyrakówjest dość powszechnie występującą bakterią. Szacuje się, że nawet 50% ludzi na stałe lub okresowo staje się jej bezobjawowymi nosicielami. Niestety, w sprzyjających warunkach, jak uraz skóry czy obniżenie odporności, gronkowiec może być przyczyną powstania czyraka.

Bakterie możesz przenosić na swoją skórę sam, np. z nosa lub w wyniku kontaktu z brudna bielizną czy ubraniem innej osoby. Czyraki mogą tworzyć się u osób całkowicie zdrowych osób, częściej jednak spotyka się je u chorych na cukrzycę, nowotwory, u nosicieli wirusa HIV czy u pacjentów przewlekle leczonych glikokortykosteroidami.

Więcej na temat gronkowca złocistego możesz przeczytać w artykule: Gronkowiec złocisty: leczenie wyjątkowo odpornej bakterii.

Czyrak za uchem − jakie daje dolegliwości?

Czyrak za uchem, czy jak potocznie mówią pacjenci „wrzód za uchem”, to jedna z bardziej bolesnych lokalizacji, gdzie zmiana może się pojawić. Początkowo na skórze pojawia się mała biała krostka, która szybko ewoluuje w czerwony guzek.

Charakterystyczną cechą czyraka jest obecność ropnego czopa w centrum zmiany. Czyrak dość szybko rośnie, jego powierzchnia jest napięta, często towarzyszy mu obrzęk okolicznych tkanek i powiększenie lokalnych węzłów chłonnych. W miarę postępowania stanu zapalnego w centrum tworzy się obszar martwicy i dochodzi do samoistnego pęknięcia i wypłynięcia ropnej wydzieliny. Z powodu silnego bólu ucha pacjent rzadko jednak czeka na moment, kiedy czyrak w uchu pęknie i zanim to nastąpi udaje się do lekarza.

Czyrak za uchem – jak leczyć?

Leczenie czyraka za uchem opiera się na podawaniu choremu odpowiednich antybiotyków, na które wrażliwe są gronkowce. W zależności od nasilenia zmian, leki podawane doustnie lub dożylnie. Przed podaniem antybiotyku lekarz najczęściej pobiera próbkę ropnej wydzieliny i zleca badanie bakteriologiczne, dzięki któremu wiadomo, na jakie antybiotyki wrażliwe są bakterie odpowiedzialne za powstanie czyraka.

Do najczęściej stosowanych leków należą antybiotyki z grupy penicylin i cefalosporyn. Jeśli czyrakowi towarzyszą objawy ogólne jak dreszcze, gorączka, ogólne osłabienie lub chory jest z grupy ryzyka (ma obniżoną odporność), wtedy wymaga hospitalizacji i dożylnej antybiotykoterapii. W pozostałych wypadkach zwykle wystarczy leczenie ambulatoryjne i doustna antybiotykoterapia.

Jak jeszcze można leczyć czyraka za uchem? Terapia antybiotykami najczęściej uzupełniona jest leczeniem miejscowym. Na chorobowo zmienioną skórę nanosić można maści z ichtiolem czy odkażające preparaty z oktenidyną. Bardzo ważnym elementem leczenia jest też prawidłowa higiena skóry objętej stanem zapalnym − mycie wodą z mydłem i zabezpieczanie przy pomocy jałowych opatrunków. Leczenie chirurgiczne, czyli nacinanie czyraków pozostaje kwestią kontrowersyjną. Niektórzy lekarze decydują się na to, żeby naciąć czyraka i pozbyć się ropnej treści. Podstawą leczenia pozostają jednak antybiotyki, które skutecznie leczą stan zapalny.

Pamiętaj, żeby w przypadku pojawienia się czyraka jak najszybciej zgłosić się do lekarza. Lepiej nie lecz czyraków na własną rękę, szczególnie nie wolno próbować ich samodzielnie nacinać i opróżniać. Wszelkie domowe sposoby leczenia czyraków i próby ich mechanicznego usuwania mogą mieć bardzo poważne konsekwencje, jak zapalenie wsierdzia, zapalenie szpiku kostnego, czy w przypadku czyraków centralnej części twarzy, zakrzepicy zatoki jamistej.