Ortoreksja − niezdrowa obsesja na punkcie zdrowego odżywiania

Anoreksja i bulimia − to bardzo dobrze znane zaburzenia odżywiania. Niewiele osób słyszało jednak o ortoreksji  − obsesyjnym skupianiu się na jakości jedzenia, eliminacji produktów uznanych przez siebie za szkodliwe. Chorobę trudno wychwycić − zwłaszcza w czasach, kiedy zdrowe odżywianie stało się tak modne. Co to jest ortoreksja i jak objawia się obsesja na punkcie zdrowego odżywiania?

Ortoreksja – co to jest?

Może właśnie się zastanawiasz, jakim cudem skłonność do zdrowego odżywiania się wylądowała na liście nowo rozpoznanych zaburzeń? Właściwie nie do końca nowych – termin pojawił sie po raz pierwszy w 1997 roku i został wprowadzony przez amerykańskiego doktora S. Bratmana. Co ciekawe, zanim problem znalazł się w polskiej literaturze medycznej, wzmianki o nim pojawiły się w polskich mediach.

Otoreksja: objawy. Kiedy zdrowe odżywianie może stać się zaburzeniem?

Kiedy mówimy o ortoreksji? Wtedy, gdy zdrowa dieta staje się swojego rodzaju ucieczką przed życiem – Twoje codzienne aktywności są zdominowane przez planowanie, robienie zakupów i przygotowywanie odpowiednich, zdrowych posiłków. Każde odstępstwo od ustalonych przez Ciebie reguł sprawia, że czujesz niepokój, wyrzuty sumienia i niespełnienie. W konsekwencji − do zaostrzenia wewnętrznego rygoru i ściślejszego przestrzegania zdrowej diety.

W publikacjach Bratmana mówi się o patologicznej fiksacji na punkcie prawidłowego i zdrowego odżywiania się. Reżim dietetyczny dotyczy również sposobu obróbki jedzenia (unikanie smażenia, mrożenia), jego wyglądu, jakości i składu – wszystko musi być przygotowane według określonych zasad. Każde odstępstwo grozi konsekwencjami – zaburzeniami znajdującymi ujście w  sferze emocjonalnej.

Zaburzenia odżywiania i ortoreksja: zdrowie fizyczne kosztem psychicznego

Chęć bycia zdrowym i szczupłym może prowokować skrajne zachowania i praktyki. Problem tkwi w tym, że ciężko dostrzec granicę, zdrowego stylu życia. Tu zdecydowanie bezcenna staje się straż graniczna w postaci rodziny czy przyjaciół. Anoreksja działa podobnie: chora osoba cały czas myśli, że jest za gruba − nawet jeśli zostały na niej jedynie skóra i kości.